شعراین غم که تو صدام از رضا صادقی

این غم که تو صدام
زخم شب گریهام
یاد یه عشق کهنست که هنوزم باهام
با ماکه راه نیومد این روزگارنامرد
صدای من به جز تو
رو هر دلی اثر کرد
غصه واشک وحسرت اول مشق عشقه
حالا همه می دونندکه مشکی رنگ عشقه
کاش که می شد یه روزی بشی تو مهربونم
سربزاری رو شونم خودم برات بخونم
دلم برات تنگ شده جونم
میخوام ببینمت نمیتونم
بین ما دیوارای سنگین
فاصله یک عمر می دونم
پنجرهءچشمای تو کاشکه به چشمام وا بشه
این بغض چند سالهءمن از تو گلوم رها بشه
من که فراموش کردنت چراواما داشت برام
بابای بارونت میشم بیاو کم کن گریه هام
واست دلم واست تنم واست تمام زندگیم
ازتو دوباره منع شدم بی تو حروم شد زندگیم
واست دلم واست تنم ای سر پناه خستگیم
آرامش وجود من بی تو حروم شد زندگی
از یه بغض قدیمی ببین کجا رسیدم
میون این جمعیت هرگز تو رو ندیدم
چه باشی چه نباشی از عاشقی میخونم
تا آخرین عمرم یه مشکی پوش می مونم